Islam W Praktyce

Administracja

26. AL-SHU’ARĀ’

1.W imię Boga Miłosiernego, Litościwego. 2.Tā Sīn Mīm. 3.Oto wersety Księgi, która wyjaśnia różne rzeczy. 4.Być może napełnisz się żalem na śmierć, ponieważ oni nie wierzą. 5.Jeśli tego zapragniemy, możemy zesłać z nieba Znak dla nich, tak że ich szyje pokłonią się przed nim. 6.A nigdy nie jest tak, żeby otrzymywali nowe Przypomnienie od Boga Miłosiernego i nie odwracali się od niego. 7.Rzeczywiście potraktowali je jak kłamstwo, lecz wkrótce otrzymają nowinę o tym, z czego szydzili. 8.Czyż nie widzą ziemi – ileż wspaniałych gatunków istot stworzyliśmy na niej? 9.W tym, zaiste, zawarty jest Znak, lecz większość z nich nie wierzy. 10.I, zaprawdę, twój Pan – On jest Potężny, Litościwy. 11.I przypomnij sobie, kiedy twój Pan zawołał Mojżesza i nakazał mu: „Udaj się do ludu grzesznego – 12.”Do ludu Faraona. Czy nie okażą bojaźni przed Bogiem?” 13.Ten rzekł: „Panie mój, myślę, że oni mnie odrzucą. 14.”I moja pierś jest ściśnięta i mój język nie jest dość płynny. Zatem poślij i słowo Aaronowi. 15.Wszak mają przeciwko mnie oskarżenie, więc obawiam się, że mnie zabiją”. 16.Bóg rzekł: „Tak się nie stanie, więc idźcie obaj wraz z Naszymi Znakami. My jesteśmy z wami i słuchamy waszych modlitw”. 17.Udajcie się zatem do Faraona i powiedzcie: „Jesteśmy Posłańcami Pana wszystkich światów, 18.”Żeby powiedzieć ci, abyś wysłał Dzieci Izraela z nami”. 19.Faraon rzekł: „O Mojżeszu, czyż nie wychowaliśmy cię wśród nas? Pozostawałeś między nami przez wiele lat. 20.”A czyniłeś to, co czyniłeś i jesteś jednym z niewdzięcznych”. 21.Mojżesz powiedział: „Uczyniłem to wówczas nieumyślnie, wszak umysł mój pełen jest zakłopotania. 22.”Zatem uciekłem od was, kiedy zacząłem się was obawiać. Potem Pan mój obdarzył mnie zdrowym rozsądkiem i uczynił mnie jednym z Posłańców. 23.”I czy ową łaskę wychowania mnie, gdy byłem dzieckiem, przeciwstawiasz teraz uwięzieniu Dzieci Izraela?” 24.Faraon rzekł: „A kimże jest Pan światów?” 25.Mojżesz powiedział: „Pan niebios i ziemi oraz wszystkiego tego, co jest między nimi, jeśli uwierzysz”. 26.Faraon odezwał się do tych, którzy byli wokół: „Czy nie słyszycie?” 27.Mojżesz rzekł: „Wasz Pan oraz Pan waszych praojców”. 28.Faraon powiedział: „Z całą pewnością ten wasz Posłaniec, który został do was wysłany, jest szaleńcem”. 29.Mojżesz rzekł: „Pan Wschodu i Zachodu oraz tego, co znajduje się między nimi, jeśli potraficie to zrozumieć”. 30.Faraon powiedział: „Jeśli bierzesz sobie boga innego niż mnie, z pewnością wsadzę cię do więzienia”. 31.Mojżesz rzekł: „Co? Mimo wszystko przekażę ci coś wyraźnego!” 32.Faraon powiedział: „zatem przedstaw to, jeśli jesteś prawdomówny”. 33.Zatem Mojżesz rzucił swą laskę i – spójrz! – wyraźnie widać było węża. 34.I wyciągnął dłoń i – spójrz! – patrzącym wydała się biała 35.Faraon rzekł do otaczających go dowódców: „To zaiste zręczny czarownik. 36.”On pragnie przy pomocy swej magii wyprowadzić was z waszej ziemi. Co zatem radzicie uczynić?” 37.Ci rzekli: „Zaczekaj z nim i jego bratem przez chwilę, a poślij po miejskich heroldów, 38.”Którzy przyprowadzą ci wszystkich zręcznych i przebiegłych czarowników”. 39.W ten sposób w wyznaczonym czasie zebrano wszystkich czarowników. 40.I powiedziano ludowi: „Czy i wy zbierzecie się?” 41.”Abyśmy mogli iść za czarownikami, jeśli okażą się zwycięzcami?” 42.A kiedy czarownicy przybyli, powiedzieli do Faraona: „czy otrzymamy nagrodę, jeśli to my zwyciężymy?” 43.Ten rzekł: „Tak, wtedy z pewnością znajdziecie się wśród moich wybranych”. 44.Mojżesz rzekł do nich: „Teraz rzućcie to, co macie rzucić”. 45.Rzucili więc swoje laski i sznury i rzekli: „Na honor Faraona, z pewnością my zwyciężymy”. 46.Wtedy Mojżesz rzucił swoją laskę i – spójrz! – ona połknęła wszystko to, co oni wyczarowali. 47.Widząc to, czarownicy padli na twarze 48.I rzekli: „Wierzymy w Pana światów, 49.”Pana Mojżesza i Aarona”. 50.Faraon rzekł: „Uwierzyliście mu zanim wam na to pozwoliłem? Ten jest z pewnością waszym przywódcą, który nauczył was czarów. Jednak poznacie konsekwencje tego wszystkiego. Z całą pewnością poobcinam wam ręce i stopy z powodu waszego nieposłuszeństwa oraz z całą pewnością ukrzyżuję was wszystkich”. 51.Oni powiedzieli: „To nie jest w stanie nam zaszkodzić, albowiem do naszego Pana powrócimy. 52.”Żywimy nadzieję, że Pan nasz przebaczy nam nasze grzechy, albowiem jesteśmy pierwszymi wśród wiernych”. 53.I objawiliśmy Mojżeszowi, kierując nim: „Zabierz moje sługi nocą, choć z pewnością będziecie ścigani”. 54.Faraon zaś rozesłał heroldów do miast, głoszących: 55.”To jest mała grupa, 56.”A mimo to obraziła nas. 57.”Nas jest natomiast mnóstwo i jesteśmy w pełni przygotowani i czujni”. 58.Wyrzuciliśmy ich więc z ogrodów i źródeł, 59.Bogactw i zaszczytnego mieszkania. 60.Tak było. I daliśmy ich jako dziedzictwo Dzieciom Izraela. 61.A wojska Faraona goniły ich i dogoniły nad ranem. 62.I kiedy oba hufce zbliżyły się do siebie na odległość wzroku, towarzysze Mojżesza rzekli: „Niechybnie będziemy chwyceni”. 63.”Nigdy!” odrzekł on. „Mój Pan jest ze mną, On wyprowadzi mnie w bezpieczne miejsce”. 64.Wtedy objawiliśmy Mojżeszowi: „Uderz w morze swoją laską”. Wówczas morze rozdzieliło się, a każda jego część wyglądała jak wielki kopiec. 65.I uratowaliśmy Mojżesza oraz tych, którzy z nim byli. 67.Potem zatopiliśmy tych drugich. 68.Zaprawdę, w tym jest Znak, lecz większość tego świata nie wierzy. 69.I niechybnie Pan twój – On jest Potężny, Litościwy. 70.I opowiedz im historię Abrahama. 71.Kiedy rzekł do swego ojca i do swego ludu: „Co czcicie?” 72.Oni odrzekli: „Czcimy bożków i nadal będziemy im oddani”. 73.On rzekł: „czy oni was słyszą, kiedy się do nich zwracacie?” 74.”Albo czy czynią wam dobro czy szkodzą wam?” 75.Ci rzekli: „Nie jest tak, lecz przecież nasi ojcowie czynili t o samo”. 76.Abraham rzekł: „Czy wiecie, że ci, których czcicie – 77.”Wy oraz wasi ojcowie przed wami – 78.”Ci wszyscy są moimi wrogami oraz że to Pan światów jest tym, 79.”Który mnie stworzył. To On również jest Tym, który mnie prowadzi 80.”I który daje mi pożywienie i napoje, 81.”A kiedy zachoruję, to On przywraca mnie do zdrowia. 82.”I który uczyni, że umrę, a potem ponownie da mi życie, 83.”I który, mam nadzieję, przebaczy mi moje błędy w Dniu Sądu. 84.”Panie mój, obdarz mnie mądrością i przyłącz mnie do sprawiedliwych 85.”I daj mi prawdziwe i trwałe dobre imię wśród potomnych 86.”I uczyń mnie jednym ze spadkobierców Ogrodu Szczęścia 87.”I przebacz memu ojcu, albowiem jest jednym z błądzących 88.”I nie okaż mi niełaski w dniu, w którym oni będą podniesieni z martwych, 89.”W dniu, w którym ani bogactwo, ani synowie na nic się nie zdadzą. 90.”Zbaw tego, który przychodzi do Allacha ze zdrowym sercem”. 91.Niebo zostanie przybliżone do sprawiedliwych. 92.Piekło zaś będzie dobrze widoczne dla tych, którzy zboczyli z drogi. 93.I będzie im powiedziane: „Gdzież są ci, których czciliście 94.”Oprócz Allacha? Czyż mogą oni pomóc wam albo samym sobie?” 95.Wtedy zostaną wrzuceni weń głowami naprzód, oni oraz ci, którzy zeszli z drogi, 96.Jak i zastępy Iblisa, wszyscy razem. 97.Powiedzą, spierając się tam między sobą: 98.”Na Allacha, byliśmy w całkowitym błędzie, 99.”Kiedy uważaliśmy was za równych Panu światów. 100.”i nikt inny nie sprowadził nas z drogi, jak tylko źli. 101.”Teraz natomiast nie ma dla nas wstawienników 102.”Ani miłujących przyjaciół. 103.”Gdybyśmy tylko mogli powrócić do świata, bylibyśmy jednymi z wiernych!” 104.W tym, zaprawdę, zawiera się Znak, jednak większość z nich nie uwierzy. 105.I, zaprawdę, Pan twój – On jest Potężny, Litościwy. 106.Lud Noego traktował Posłańców jak kłamców. 107.kiedy ich brat, Noe, powiedział im: „Czy nie będziecie się bać Boga? 108.”Zaiste, jestem waszym Posłańcem, wiernym memu dziełu, 109.”Więc bójcie się Allacha i bądźcie mi posłuszni. 110.”Nie proszę was za to o żadną nagrodę. Moja nagroda jest wyłącznie u Pana światów, 111.”Więc bójcie się Allacha i bądźcie mi posłuszni”. 112.Powiedzieli: „Czy mamy ci uwierzyć, skoro idą za tobą najmniejsi?” 113.On rzekł: „A jakąż ja mam wiedzę o tym, co oni czynią? 114.”Ich rozrachunek leży w rękach mego Pana, gdybyście tylko wiedzieli. 115.”Ja nie zamierzam wypędzać wiernych, 116.”Jestem wszak tylko tym, który ostrzega”. 117.Powiedzieli: „Jeśli nie odstąpisz, o Noe, zostaniesz niechybnie ukamienowany na śmierć”. 118.On rzekł: „Panie mój, mój lud uznał mnie za kłamcę, 119.”Dlatego rozstrzygnij stanowczo pomiędzy mną i nimi i uratuj mnie oraz wiernych, którzy są ze mną”. 120.Uratowaliśmy więc jego oraz tych, którzy z nim byli na w pełni załadowanej Arce. 121.Następnie zatopiliśmy tych, którzy pozostali w tyle. 122.Zaprawdę, w tym zawarty jest Znak, lecz większość z nich nie wierzy. 123.I, zaprawdę, Pan twój – On jest Potężny, Litościwy. 124.Plemię ‘Ād odrzuciło Posłańców, 125.Kiedy ich brat, Hūd, rzekł do nich: „Czy nie boicie się Boga? 126.”Zaiste, jestem Posłańcem do was, wiernym mojemu zadaniu, 127.”Więc bójcie się Allacha i bądźcie mi posłuszni. 128.”Nie proszę was o żadną nagrodę za to. Moja nagroda spoczywa wyłącznie u Pana światów. 129.”Czy wznosicie monumenty na każdym wzgórzu, szukając próżnej chwały? 130.”I czy wznosicie pałace, tak jak mielibyście żyć wiecznie? 131.”A kiedy nakładacie dłonie na cokolwiek, nakładacie je jak tyrani. 132.”Zatem bójcie się Allacha i bądźcie mi posłuszni. 133.”Bójcie się Tego, który pomógł wam we wszystkim tym, co wiecie. 134.”On pomógł wam bydłem i synami, 135.”Ogrodami i źródłami. 136.Oni powiedzieli: „Jest nam wszystko jedno czy nas napominasz czy nie jesteś jednym z tych, którzy napominają. 138.”To przecież tylko dawny zwyczaj 139.”I nie będziemy ukarani”. 140.Tak zatem odrzucili go, a My zniszczyliśmy ich. W tym, zaiste, zawiera się Znak, lecz większość z nich nie wierzy. 141.I, zaprawdę, twój Pan – On jest Potężny, Litościwy. 142.Plemię Thamūd także odrzuciło swoich Posłańców, 143.Kiedy ich brat, Sālih, powiedział im: „czy nie będziecie bronić się przed złem?” 144.”Zaiste, jestem Posłańcem dla was, wiernym mojemu zadaniu, 145.”Więc bójcie się Allacha i bądźcie mi posłuszni. 146.”A nie proszę was o żadna za to nagrodę. Moja nagroda spoczywa wyłącznie u Pana światów. 147.”Czy sądzicie, że pozostaniecie bezpieczni tutaj pomiędzy tymi rzeczami, które macie tutaj, 148.”Wśród ogrodów i źródeł, 149.”I wśród pól zbożowych, i palm z ciężkimi pochwami bliskimi pęknięcia?” 150.”I wyrąbujecie sobie domy w górach, dumne z waszej wielkości. 151.”Zatem bójcie się Allacha i mnie bądźcie posłuszni. 152.”A nie okazujcie posłuszeństwa rozkazom tych, którzy przekraczają granice, 153.”Którzy wzniecają zamęt na ziemi, a nie propagują porządku i bezpieczeństwa”. 154.Powiedzieli: „Jesteś jednym z oczarowanych. 155.”Jesteś tylko śmiertelnikiem jak my sami. Daj nam zatem jakiś Znak, jeśli jesteś prawdomówny”. 156.On rzekł: „Oto wielbłądzica. Ona ma swą kolej picia, jak i wy macie swą kolej picia w wyznaczonym dniu. 157.”I nie dotykajcie jej złem, aby nie spadła na was okropnego dnia”. 158.Oni jednak poprzecinali jej ścięgna, a później okazali skruchę. 159.Wówczas spadła na nich kara. Zaprawdę, w tym zawarty jest Znak, lecz większość z nich nie wierzy. 160.I, zaiste, Pan twój – On jest Potężny, Litościwy. 161.Lud Lota odrzucił Posłańców, 162.Kiedy ich brat, Lot, powiedział do nich: „Czyż nie boicie się Boga?” 163.”Zaiste, jam jest dla was Posłańcem, wiernym mojemu zadaniu. 164.”Zatem bójcie się Allacha i mnie bądźcie posłuszni. 165.”A nie proszę za to o żadną nagrodę. Moja nagroda jest jedynie u Pana światów. 166.”Czy wy, spośród wszystkich stworzeń, zbliżacie się do mężczyzn? 167.”I pozostawiacie swoje żony, które Pan was dla was stworzył? Nie, jesteście ludem, który przekracza wszelkie granice”. 168.Oni rzekli: „Jeżeli nie odstąpisz od tego, o Locie, z pewnością zostaniesz wygnany”. 169.On rzekł: „O jakże nienawidzę wasze postępowanie”. 170.”Panie mój, wybaw mnie i moją rodzinę przed tym, co czynią”. 171.Zatem My wybawiliśmy jego i jego rodzinę, ich wszystkich, 172.Z wyjątkiem pewnej starej niewiasty spośród tych, którzy pozostali w tyle. 173.Następnie zniszczyliśmy tych pozostałych. 174.I zesłaliśmy na nich deszcz, a zły był to deszcz, który spadł na tych, których ostrzeżono. 175.Zaprawdę, w tym zawiera się Znak, lecz większość z nich nie chce wierzyć. 176.I, zaiste, Pan twój – On jest Potężny, Litościwy. 177.Lud Lasu odrzucił Posłańców, 178.Kiedy Shu’aib powiedział doń: „czyż nie boicie się Boga? 179.”Zaiste, jestem Posłańcem do was, wiernym memu zadaniu”. 180.”Zatem bójcie się Allacha i mnie bądźcie posłuszni. 181.”A nie proszę was o żadną za to nagrodę. Moja nagroda czeka bowiem na mnie u Pana światów. 182.”Dawajcie pełną miarą i nie bądźcie z tych, którzy dają mniej, 183.”A i ważcie na uczciwej wadze, 184.”i nie pomnieszajcie ludziom ich rzeczy, ani nie chodźcie po ziemi siejąc zamęt. 185.”I bójcie się Tego, który stworzył was i wcześniejsze ludy”. 186.Oni rzekli: „Tyś jest zaiste osobą oczarowaną, 187.”A jesteś wszak śmiertelnikiem jak i my sami. Uważamy zatem, że jesteś kłamcą. 188.”Tak zatem uczyń, aby fragmenty nieba spadły na nas, jeśli jesteś prawdomówny”. 189.On rzekł: „Pan mój najlepiej wie, co czynicie”. 190.Tak zatem odrzucili go. Potem kara dnia przytłaczającego mroku spadła na nich. Była to rzeczywiście kara strasznego dnia. 191.W tym, zaprawdę zawarty jest Znak, lecz większość z nich nie wierzy. 192.I, zaiste, Pan twój – On jest Potężny, Litościwy. 193.Zaprawdę, ten Koran jest objawieniem od Pana wszystkich światów. 194.Duch, wierny swemu zadaniu, zstąpił wraz z nim 195.Do twego serca, abyś ostrzegał 196.w jasnym i zrozumiałym języku arabskim. 197.niechybnie wspomina się o tym w Pismach poprzednich ludów. 198.I czy nie jest to dla nich wystarczający Znak, aby uczeni spośród Dzieci Izraela o tym wiedzieli? 199.Gdybyśmy zesłali go do kogoś, kto nie jest Arabem, 200.A on przeczytałby go im, nigdy nie uwierzyliby weń. 201.Tak zatem uczyniliśmy, że niewiara wkroczyła do serc ludzi grzesznych. 202.Nie uwierzą weń aż nie ujrzą żałosnej kary, 203.Która spadnie na nich niespodziewanie, podczas gdy oni nie będą jej świadomi. 204.I powiedzą: „Czy będzie nam udzielona zwłoka?” 206.Co? Czy próbują przyśpieszyć Naszą karę? 206.Jak ty uważasz, czy jeśli pozwolimy im cieszyć się dobrymi rzeczami tego świata przez wiele lat, 207.A potem spadnie na nich kara, jaka im obiecano, 208.To na cóż zda im się to, czym pozwolono im się cieszyć? 209.Nigdy nie zniszczyliśmy żadnego miasta, aby nie było wcześniej ostrzeżone. 210.Aby zostali napomnieni, a My nie jesteśmy niesprawiedliwi. 211.i źli nie sprowadzili go, 212.To bowiem do nich ani nie pasuje, ani nie mają mocy stworzenia go. 213.Zaiste, oni pozbawieni są możliwości słuchania Słowa Bożego. 214.Dlatego nie zwracaj się do żadnego innego boga poza Allachem, abyś nie stał się jednym z tych, którzy są ukarani, 215.I ostrzegaj swoich najbliższych, 216.I opuszczaj swoje skrzydło litości wobec wiernych, którzy za tobą idą. 217.Potem, jeśli nie będą ci posłuszni, powiedz: „Wypieram się wszelkich związków z tym, co czynicie”. 218.i zaufaj Potężnemu, Litościwemu, 219.Który widzi cię, kiedy stoisz w Modlitwie, 220.I który widzi twe ruchy wśród tych, którzy padają na twarz przed Allachem. 221.On rzeczywiście jest Wszystkosłyszący, Wszechwiedzący. 222.Czy mam was poinformować, na kogo zstępują źli? 223.Oni zstępują na każdego kłamliwego grzesznika. 224.Ci wytężają swe uszy w stronę nieba, a większość z nich to kłamcy. 225.A jeśli chodzi o poetów – to ci, którzy się mylą, idą za nimi. 226.Czy nie widzisz, jak bezcelowo wędrują po każdej dolinie 227.Oraz że mówią to, czego nie czynią? 228.Z wyjątkiem tych, którzy wierzą i spełniają sprawiedliwe uczynki, dobrze pamiętają o Allachu i sami siebie bronią po tym, jak zostaną skrzywdzeni. Grzesznicy zaś dowiedzą się wkrótce, do jakiego miejsca powrotu powrócą.