Islam W Praktyce

Administracja

21. AL-ANBIYĀ’

1.W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego.

2.Rozliczenie ludzi jest już blisko, a jednak odwracają się nie zważając.

3.Nie otrzymują od swego Pana żadnego nowego napomnienia, lecz słuchają go, jednocześnie wyśmiewając się zeń.

4.A ich serca są niepomne. Oni – grzesznicy – naradzają się potajemnie i powiadają: „Czy ten człowiek jest czymś więcej niż śmiertelnikiem tak jak my sami? Czy zatem poddacie się jego czarom z otwartymi oczami?”

5.W odpowiedzi na to Prorok powiedział: „Pan mój wie, co jest wypowiadane w niebie i na ziemi. On jest Wszystkosłyszący, Wszechwiedzący”.

6.Nie, oni mówią: „To tylko pomylone sny. Nie, on wymyślił to sam. Nie, on jest raczej poetą. Niechaj zatem przyniesie nam Znak, tak jak i poprzedni Prorocy wysyłani byli ze Znakami”.

7.Żadne miasto przed nimi, które zniszczyliśmy, nie uwierzyło. Czy zatem oni uwierzą?

8.i przed tobą nie wysyłaliśmy nikogo innego, jak tylko takich, którym daliśmy objawienie. Zapytajcie zatem ludzi o Przypomnienie, jeśli nie wiecie.

9.Ani nie dawaliśmy im ciał, które nie przyjmowały pożywienia, a i nie mieli oni żyć wiecznie.

10.Potem spełniliśmy daną im obietnicę i uratowaliśmy ich wraz z tymi, w których znajdowaliśmy upodobanie, a niszczyliśmy grzeszników.

11.Teraz zesłaliśmy wam Księgę, która mówi o waszym wywyższeniu. Czyż zatem nie pojmujecie?

12.O, ileż miast, które postępowały grzesznie, całkowicie zniszczyliśmy, a po nich powołaliśmy inne ludy.

13.i kiedy zrozumieli Naszą karę – patrz! – zaczęli od niej uciekać.

14.Wówczas powiedzieliśmy: „Nie uciekajcie, lecz powróćcie do zbytku, którym radowaliście się, oraz do swoich domów, aby wypytano was o wasze postępowanie”.

15.Powiedzieli: „Biada nam, istotnie byliśmy grzesznikami!”

16.I było to ich wołaniem aż do czasu, gdy zrównaliśmy ich z ziemią, zniszczyliśmy.

17.A nie stworzyliśmy nieba i ziemi i tego, co jest między nimi dla zabawy.

18.gdybyśmy zechcieli zabawiać się, to zaiste znaleźlibyśmy to w tym, co jest z Nami, jeśli mielibyśmy w ogóle czynić coś takiego.

19.Nie, ciskamy prawdą w fałsz, a ten rozbija swą głowę, i – spójrz! – ginie. I biada wam z powodu tego, co przypisujecie Allachowi.

20.Do Niego należy wszystko, co jest w niebiosach i na ziemi. A ci, którzy są przy Nim, nie gardzą Jego czcią ani się nią nie męczą.

21.Oni wychwalają Go dzień i noc i nie tracą sił.

22.Czy wzięli sobie bogów z ziemi, którzy podnoszą z martwych?

23.Gdyby poza Allachem byli w niebiosach i na ziemi inni bogowie, wtedy z pewnością wszyscy popadliby w ruinę. Zatem chwała Allachowi, Panu Tronu, który jest wysoko ponad tym, co Mu przypisują.

24.Jego nie sposób wypytywać, jeśli chodzi o to, co czyni, oni jednak będą wypytywani.

25.Czy wzięli sobie bogów poza Nim? Powiedz: „Dajcie dowód. Ten oto Koran jest źródłem honoru dla tych, którzy są ze mną, jak i źródłem honoru dla tych, co przede mną”. Nie, większość z nich nie zna prawdy i dlatego odwracają się.

26.I nie wysyłaliśmy przed tobą Posłańca, by mu wcześniej nie objawić: „Nie ma boga oprócz Mnie, więc czcij Mnie jednego”.

27.A oni powiadają: „Miłosierny Bóg wziął sobie syna”. On jest Święty. Nie, ci, których oni tak określają, są wyłącznie Jego uszanowanymi sługami.

28.Oni nie przemawiają zanim On nie przemówi i wypełniają tylko Jego przykazania.

29.On wie, co jest przed nimi i co jest za nimi, a oni nie wstawiają się za nikim z wyjątkiem tego, kogo On uznaje, i drżą w strachu przed Nim.

30.A jeśliby kto z nich powiedział: „Jestem bogiem oprócz Niego”, temu odpłacimy się Piekłem. W ten sposób udzielamy zapłaty grzesznikom.

31.czyż niewierni nie widzą, że niebiosa i ziemia były ściśniętą masą, którą My później otworzyliśmy? Z wody zaś uczyniliśmy wszelką żywą istotę. Czyż zatem nie uwierzą?

32.I umieściliśmy na ziemi mocne góry, aby ona nie drżała wraz z nimi, i uczyniliśmy na niej szerokie drogi, aby mogli być dobrze prowadzeni.

33.Niebo uczyniliśmy dachem, dobrze zabezpieczonym, a mimo to oni odwracają się od jego Znaków.

34.On jest tym, który stworzył noc i dzień, słońce i księżyc, a każde spokojnie porusza się po swej orbicie.

35.Nie daliśmy wiecznego życia żadnemu śmiertelnikowi przed tobą. Gdybyś ty miał umrzeć, to czy oni będą tu żyć na wieki?

36.Każda dusza posmakuje śmierci. Wypróbowujemy was złem i dobrem na zasadzie próby. I do nas powrócicie.

37.A kiedy widzą cię niewierni, żartują sobie tylko z ciebie i powiadają: „Czy to jest ten ,który mówi bez sensu o waszych bogach?” A jednak to oni sami wypierają się wspominania o Miłosiernym Bogu.

38.Człowiek stworzony jest z pośpiechu. Ja zapewne ukażę wam Moje Znaki, lecz nie proście Mnie, bym się śpieszył.

39.I powiadają: „Kiedy zostanie spełniona ta obietnica, jeśliście prawdomówni?”

40.Gdybyż tylko niewierni znali czas, kiedy nie będą w stanie powstrzymać ogień przed ich twarzami i przed ich plecami, a nikt im nie pomoże.

41.Nie, to na nich spadnie znienacka i całkowicie ich zaskoczy. A nie będą w stanie tego odrzucić ani nie będzie im udzielona zwłoka.

42.rzeczywiście szydzono z Posłańców przed tobą, lecz to, z czego szydzili, ogarnęło tych, którzy drwili.

43.powiedz: „Kto może obronić was w nocy i w dzień przed Bogiem Miłosiernym?” A jednak odwracają się od pamięci o ich Panu.

44.czyż mają jakichś bogów, którzy mogliby obronić ich przede Mną? Nie potrafią sami sobie pomóc ani też nikt nie przyjdzie im z pomocą przeciwko Mnie.

45.Nie, daliśmy tym i ich ojcom dobre rzeczy tego świata aż ich życie stało się dla nich zbyt długie. Czyż nie widzą, że My nawiedzamy ten kraj, ograniczając go od strony jego otaczających granic? Czy i wówczas mogą być zwycięzcami?

46.Powiedz: „Ostrzegam was wyłącznie zgodnie z objawieniem Bożym”. Lecz przecież głusi nie słyszą wołania, kiedy się ich ostrzega.

47.I jeżeli dotknie ich zaledwie tchnienie kary ich Pana, z pewnością wykrzykną: „biada nam! W istocie byliśmy grzesznikami”.

48.I ustawimy sprawiedliwe szale w dniu Zmartwychwstania, aby żadna dusza nie została skrzywdzona nic a nic. I gdyby to miała być waga nasionka gorczycy, ujawnimy ja. Wszak My wystarczymy jako rachmistrz.

49.A daliśmy Mojżeszowi i Aaronowi Wnikliwość, Światło i Przypomnienie dla sprawiedliwych –

50.Tych, którzy okazują bojaźń przed ich Panem w ukryciu i którzy boją się Godziny Sądu.

51.A ten Koran, który zesłaliśmy, jest błogosławionym Przypomnieniem. Czyż zatem odrzucicie go?

52.Przedtem zaś daliśmy Abrahamowi przewodnictwo i dobrze go znaliśmy.

53.Kiedy rzekł do swego ojca i jego ludu: „Cóż to za wizerunki, którym tak jesteście oddani?”

54.Oni odpowiedzieli: „Czcili ich nasi ojcowie”.

55.Ten rzekł: „Zatem i wy, i wasi ojcowie niechybnie byliście w błędzie”.

56.Oni powiedzieli: „Czy rzeczywiście prawdą jest to, co nam przynosisz, czy może sobie żartujesz?”

57.On odrzekł: „Nie, wasz Pan jest Panem niebios i ziemi, jest tym, który je stworzył. Ja zaś jestem jednym z tych, którzy dają temu świadectwo.”

58.”I, na Allacha, niechybnie będę knuł przeciwko waszym bożkom po tym, jak odwrócicie się i odejdziecie”.

59.Pogruchotał je więc na kawałki – wszystkie z wyjątkiem najważniejszego, aby mogli doń powrócić.

60.Powiedzieli: „Kto uczynił to naszym bogom? Zaiste, jest on grzesznikiem”.

61.Niektórzy inni powiedzieli: „Słyszeliśmy, jak pewien chory człowiek mówił o nich. Nazywają go Abraham”.

62.Powiedzieli: „zatem przyprowadźcie go przed oblicze tego ludu, aby mógł przeciwko niemu zaświadczyć”.

63.Potem rzekli do Abrahama: „czy to ty jesteś tym, który uczynił to naszym bogom, o Abrahamie?” 64.On odpowiedział: „Hm, ktoś to z pewnością uczynił. Oto najważniejszy z nich. Zapytajcie zatem ich, o ile potrafią mówić”.

65.Wtedy oni odwrócili się do siebie nawzajem i rzekli: „To wy sami jesteście z pewnością winni”.

66.Tak zatem musieli spuścić głowy ze wstydu i powiedzieli do Abrahama: „Ty niechybnie wiedziałeś, że ci nie przemówią”.

67.On rzekł: „Czy zatem poza Allachem czcicie tego, kto nie jest w stanie wam pomóc ani wam zaszkodzić?

68.”Niechaj zatem spadnie wstyd na was oraz na to, co czcicie oprócz Allacha! Czy nie rozumiecie?”

69.Powiedzieli: „Spal go i udziel pomocy twoim bogom, jeśli w ogóle chcesz coś zrobić”.

70.Powiedzieliśmy: „o ogniu, ty stań się źródłem spokoju i bezpieczeństwa dla Abrahama!”

71.Oni knuli zły plan przeciw niemu, lecz My uczyniliśmy ich najbardziej przegranymi.

72.Wybawiliśmy jego i Lota i wyprowadziliśmy ich do kraju, któremu pobłogosławiliśmy dla tych ludów.

73.I daliśmy mu Izaaka oraz wnuka, Jakuba, i wszystkich ich uczyniliśmy sprawiedliwymi.

74.I uczyniliśmy ich przywódcami, którzy prowadzili ich lud dzięki Naszym przykazaniom, jak i zesłaliśmy im objawienie, zachęcając do spełnienia dobrych uczynków, przestrzegania Modlitwy i dawania jałmużny. I czcili wyłącznie Nas.

75.A Lotowi daliśmy mądrość i wiedzę. Wybawiliśmy go z miasta, które dopuszczało się obrzydliwości. Był to zaiste lud niegodziwy i zbuntowany.

76.I dopuściliśmy go do Naszej łaski. Zaiste, był on jednym ze sprawiedliwych.

77.I przypomnij sobie Noego, kiedy zwrócił się do Naszej łaski. Zaiste, był on jednym ze sprawiedliwych.

77.i przypomnij sobie Noego, kiedy zwrócił się do Nas niegdyś, a My wysłuchaliśmy jego modlitwy i wybawiliśmy jego i jego rodzinę przed wielkim niebezpieczeństwem.

78.I pomogliśmy mu przeciwko ludowi, który odrzucił Nasze Znaki. Zaiste, byli ludźmi niegodziwymi, więc zatopiliśmy ich wszystkich.

79.I przypomnij sobie Dawida i Salomona, kiedy wydawali swe sądy o zbiorach, kiedy pewnej nocy zabłąkały się tam owce pewnego ludu, a My byliśmy świadkiem ich sądów.

80.Daliśmy Salomonowi właściwe zrozumienie sprawy, a każdemu z nich daliśmy mądrość i wiedzę. A Dawidowi podporządkowaliśmy góry i ptaki, by świętowały chwałę Bożą wraz z nim. I to właśnie My wszystko to czyniliśmy.

81.I nauczyliśmy go produkować kolczugi dla was, aby chroniły was przed wzajemną gwałtownością podczas waszych bitw. Czy zatem nie okażecie wdzięczności?

82.A Salomonowi podporządkowaliśmy gwałtowny wiatr. Wiał on na jego rozkaz ku krajowi, któremu My pobłogosławiliśmy. A My posiadamy wiedzę o wszystkich rzeczach.

83.I podporządkowaliśmy mu nurków, którzy dla niego nurkowali oraz wykonywali inne prace poza tym. I to właśnie Mu ich pilnowaliśmy.

84.I przypomnij sobie Joba, kiedy zawołał do swego Pana: „Spadło na mnie nieszczęście, a Tyś jest Najbardziej Litościwy ze wszystkich, którzy okazują litość”.

85.Wysłuchaliśmy więc jego modlitwy i odsunęliśmy nieszczęście, którego doświadczał, i oddaliśmy mu jego rodzinę i jeszcze raz tyle jako łaskę od Nas oraz jako napomnienie dla wyznawców.

86.I przypomnij sobie Izmaela i Idris i Dhu’l-Kifl. Wszyscy oni byli ludźmi cierpliwymi.

87.Dopuściliśmy ich do Naszej łaski. Zaiste, byli oni spośród sprawiedliwych.

88.Przypomnij sobie Dhu’l-Nūn, kiedy odszedł zagniewany, a był przekonany, że nie ześlemy nań nieszczęścia, i zawołał pośród swej niedoli: „Nie ma boga poza Tobą – Tyś jest Święty. W istocie byłem jednym z grzeszników”.

89.Wysłuchaliśmy więc jego modlitwy i uwolniliśmy go od jego niedoli. W ten sposób uwalniamy prawdziwych wiernych.

90.I przypomnij sobie Zachariasza również, kiedy zawołał do swego Pana: „Panie mój, nie zostawiaj mnie samego, Tyś bowiem jest Najlepszym z dziedziców”.

91.Wysłuchaliśmy zatem jego modlitwy i daliśmy mu Jana oraz uleczyliśmy jego żonę z niepłodności. Rywalizowali ze sobą w dobrych dziełach i zwracali się do Nas w nadziei i strachu oraz okazywali przed Nami pokorę.

92.I przypomnij sobie tę, która chroniła swej czystości, więc tchnęliśmy w nią z Naszego Słowa i uczyniliśmy ją i jej syna Znakiem dla wszystkich ludów.

93.Zaprawdę, Wasza społeczność jest jedną społecznością, Ja zaś jestem waszym Panem, więc czcijcie Mnie.

94.A oni rozdzielają się między sobą i wszyscy do Nas powrócą.

95.Jeżeli zatem ktoś będzie spełniać dobre uczynki i będzie wierzącym, jego wysiłki nie zostaną odrzucone, a My z pewnością je zapiszemy.

96.Niezmiennym prawem miasta, które zniszczyliśmy, jest to, że nie powrócą.

97.Tak się stanie, nawet jeśli Gog i Magog będą wypuszczone i będą śpieszyć z każdego wzgórza i szczytu każdej fali.

98.A spełnienie obietnicy Bożej zbliża się. Zatem zważajcie, ci którzy nie wierzą, wytrzeszczą oczy i zawołają: „Biada nam! W istocie nie zważaliśmy na to. Nie, byliśmy grzesznikami”.

99.Zostanie im powiedziane: „Zaiste, wy oraz to, co czcicie oprócz Allacha, jesteście paliwem dla Piekła. Wszyscy do niego przyjdziecie”.

100.Jeśli ci, jak twierdzicie, byli bogami, nie weszliby tutaj. A zamieszkają tu wszyscy.

101.Ich losem tam będą jęki, a nie będą tam słyszeć niczego innego.

102.Lecz jeśli chodzi o tych, dla których obietnica dobrej zapłaty już od Nas wyszła – ci będą od tego miejsca oddaleni.

103.Oni nie będą słyszeć najmniejszego stamtąd dźwięku i zamieszkają w takim stanie, jakiego pragną ich dusze.

104.Nie będzie ich trapił Wielki Strach, a spotkają się z nimi aniołowie mówiąc: „Oto dzień, który wam obiecano”.

105.”dzień, w którym zwiniemy niebiosa tak jak skryba zwija swe pisane zwoje”. Tak jak zaczęliśmy Nasze pierwsze stworzenie, podobnie powtórzymy je – oto obowiązująca nas obietnica. Niechybnie jej dotrzymamy.

106.I napisaliśmy już w Księdze Dawida, po Przypomnieniu, że moi sprawiedliwi słudzy odziedziczą ten kraj.

107.Zaiste w tym zawarte jest posłannictwo dla ludu, który czci Boga.

108.I zesłaliśmy cię jako łaskę dla wszystkich ludów.

109.Powiedz: „Zaiste, zostało mi objawione, że wasz Bóg jest Jednym Bogiem. Czy zatem podporządkujecie się?”

110.Jeśli jednak odwrócą się, powiedz: „Wszystkich was ostrzegłem jednakowo i nie wiem, czy to, co wam obiecano, jest blisko czy daleko.

111.”Zaprawdę, On wie, co jest jawne w mowie, oraz On wie to, co skrywacie.

112.”I nie wiem, czy to jest waszą próbą czy tylko chwilową radością”.

113.I rzekł Prorok: „Panie mój, osądź w prawdzie. Pan nasz jest Bogiem Miłosiernym, którego pomocy szuka się przeciwko temu, co otrzymujecie”.