Islam W Praktyce

Administracja

7. AL-A’RĀF

1.W mię Boga, Miłosiernego, Litościwego.

2.Alif Lām Mīm Sād.

3.Oto Księga objawiona tobie, więc niechaj w twej piersi nie będzie względem niej ubóstwa, a otrzymałeś ją, by dzięki niej ostrzegać a aby

była ona napomnieniem dla wiernych.

4.Idźcie za tym, co zostało wam zesłane od waszego Pana, a nie chodźcie za żadnym innym obrońcą niż On. Wy jednak rzadko zważacie na

ostrzeżenia.

5.O, ileż miast zniszczyliśmy! Kara nasza spadała na nie w nocy lub kiedy spali za dnia.

6.Kiedy zatem spadła na nich nasza kara, nie zawołali inaczej jak tylko: „Istotnie byliśmy złoczyńcami (lub „grzesznikami”)!”

7.Zaprawdę wypytamy tych, do których posłani byli Posłańcy oraz z pewnością wypytamy Posłańców.

8.Wówczas niechybnie opowiemy im ich uczynki z wiedzą, albowiem nigdy nie jesteśmy nieobecni.

9.I waga będzie owego dnia prawdziwa. Wtedy, jeśli chodzi i tych, których szale przeważą, tym będzie się powodzić.

10.Jeśli zaś chodzi o tych, których szale nie będą przeważać, ci zrujnują swe dusze z powodu tego, iż byli niesprawiedliwi względem Naszych

Znaków.

11.My umieściliśmy was na ziemi i daliśmy wam na niej środki utrzymania. Jednakże jesteście mało wdzięczni.

12.I zaiste stworzyliśmy was, a później daliśmy wam wasz kształt. Później powiedzieliśmy aniołom: „Podporządkujcie się Adamowi”, a oni

wszyscy podporządkowali się. Lecz Iblīs tego nie uczynił – on nie będzie z tych, którzy się podporządkowują.

13.Powiedział Bóg: „Co powstrzymało cię od podporządkowania, kiedy Ja ci to nakazałem?” Ten odrzekł: „Ja jestem lepszy niż on. Stworzyłeś

mnie z ognia, podczas gdy jego stworzyłeś z gliny”.

14.Powiedział Bóg: „Odejdź więc stąd. Nie ma tu miejsca dla twej arogancji. Wyjdź, jesteś z pewnością spośród tych, którzy są poniżeni”.

15.Ten odrzekł: „Odrocz swój wyrok do dnia, w którym zostaną podniesieni z martwych”.

16.Powiedział Bóg: „jesteś z tych, którym udzielono zwłoki”.

17.Ten odrzekł: „Skoro teraz uznałeś, że zgrzeszyłem, niechybnie będę czekać na nich na Twojej prostej drodze.

18.Potem z pewnością spadnę na nich i zza nich oraz z ich lewej strony i z prawej, a stwierdzisz, iż większość z nich nie będzie wdzięczna”.

19.Powiedział Bóg: „Odejdź stąd, pogardzony i wygnany. Jeśli którykolwiek z nich pójdzie za tobą, niechybnie zapełnię Piekło wami

wszystkimi”.

20.”O Adamie, zamieszkaj ty i twoja małżonka w Ogrodzie i spożywajcie z niego gdziekolwiek zechcecie, ale nie zbliżajcie się do

tego drzewa, abyście nie stali się grzesznikami”.

21.Jednakże Szatan podsunął im złe myśli, by móc im ujawnić, co było przed nimi skryte z ich wstydu, i rzekł: „Wasz Pan zabronił wam tego

drzewa tylko dlatego, abyście nie stali się aniołami albo nieśmiertelnymi”.

22.i przysiągł im, mówiąc: „Naprawdę jestem waszym szczerym doradcą”.

23.W ten sposób podstępem spowodował, iż popadli w nieposłuszeństwo. I kiedy skosztowali z tego drzewa, ich wstyd stał się dla nich

oczywisty i oboje zaczęli okrywać się liśćmi z Ogrodu. Ich Pan zaś zawołał na nich, mówiąc: „Czyż nie zabroniłem wam tego drzewa i nie

powiedziałem, iż Szatan jest naprawdę waszym jawnym wrogiem?”

24.Odrzekli: „Panie nasz, zgrzeszyliśmy i jeśli nam nie przebaczysz i nie okażesz nam litości, zapewne znajdziemy się wśród przegranych”.

25.Powiedział Bóg: „Odejdźcie stąd, niektórzy z was staną się wrogami innych. I dla was jest na ziemi mieszkanie i pożywienie na

pewien czas”.

26.Powiedział: „Tam będziecie żyć i tam będziecie umierać, jak i stamtąd zostaniecie sprowadzeni”.

27.O dzieci Adama, zaiste zesłaliśmy wam szaty do zakrycia nagości oraz dla ozdoby, lecz szaty sprawiedliwości, to znaczy najlepsze.

Oto jedno z przykazań Allacha, aby zapamiętali.

28.O dzieci Adama, nie dajcie się zwieść Szatanowi – jak wyrzucił waszych rodziców z Ogrodu, odzierając ich z szat, by móc pokazać im ich

nagość. Zaiste, on was widzi – on i jego plemię – stamtąd, gdzie wy ich nie widzicie. Zaprawdę, uczyniliśmy Szatanów przyjaciółmi tych, którzy nie

wierzą.

29.I kiedy dopuszczą się jakiejś nieprzyzwoitości, mawiają: „Robili to nasi ojcowie i Allach nakazał to nam”. Powiedz: „Allach nigdy nie

zachęca do nieprzyzwoitości. Czy mówicie o Allachu to, o czym nie macie pojęcia?”

30.Powiedz: „Pan mój nakazał sprawiedliwość. A nastrajajcie swą uwagę właściwie w każdym czasie i każdym miejscu modlitwy i zwracajcie się

do Niego, stając się szczerymi wobec Niego w religii. Tak jak On was stworzył, podobnie do Niego właśnie powrócicie”.

31.Niektórymi Pan pokierował, innymi zaś przypadł w udziale błąd. Ci wzięli sobie za przyjaciół ludzi złych zamiast Allacha i sądzą, że są właściwie

kierowani.

32.O dzieci Adama! Bierzcie swe ozdoby w każdym czasie i każdym miejscu modlitwy, i spożywajcie, i pijcie, lecz nie bądźcie bez umiaru.

Zaprawdę, On nie miłuje tych, którzy nie znają umiaru.

33.Powiedz: „Kto zakazał ozdoby Allacha, którą On stworzył dla swoich sług oraz rzeczy dobrych spośród Jego darów?” Powiedz: „One są dla

wierzących w życiu doczesnym, a będą wyłącznie dla nich w Dniu Zmartwychwstania”. Tak wyjaśniamy Znaki ludowi, który ma wiedzę.

34.Powiedz: „Pan mój zakazał jedynie nieprzyzwoitości, jawnej lub potajemnej, oraz grzechu i krzywdzącego odstępstwa, jak i abyście łączyli z

Allachem to, dla czego nie zesłał żadnego świadectwa, oraz abyście mówili o Nim to, czego nie wiecie”.

35.Każdy naród ma wyznaczony swój termin i kiedy termin ten nadejdzie, wówczas nie może pozostać w tyle nawet na jedną chwilę ani też nie

może go wyprzedzić.

36.O dzieci Adama, gdyby Posłańcy przybyli do was spośród was samych, opowiadając wam o Moich Znakach, wtedy każdy, kto okazałby

bojaźń przed Panem i spełniał dobre uczynki, nie pozna co to strach ani nie będzie żałować.

37.Jednakże ci, którzy odrzucają Nasze Znaki i odwracają się od nich z pogardą – ci są mieszkańcami Ognia, w nim zamieszkają.

38.Któż zatem jest bardziej niesprawiedliwy niż ten, kto wymyśla kłamstwo przeciw Allachowi lub zadaje kłam Jego Znakom? To ci,

których spotka wyznaczony los, aż do czasu kiedy odwiedzą ich nasi Posłańcy, by odebrać im ich dusze, a wtedy powiedzą: „Gdzież jest to,

do czego zwykliście się odwoływać poza Allachem?” Odpowiedzą: „Nie możemy ich znaleźć” i będą nieść świadectwo przeciwko samym

sobie, iż byli niewiernymi.

39.On powie: „Wstąpcie w Ogień pośród narody jinn i ludzi, które zeszły z tego świata przed wami”. Za każdym razem, gdy jeden naród będzie

wstępował w Ogień, będzie przeklinał swój bratni naród tak długo, dopóki ostatni z nich się tam nie znajdzie i nie powie pierwszym z nich:

„Panie nasz, ci sprowadzili nas z drogi, więc ukarz ich podwójną karą Ognia”. On powie: „Dla każdego jest podwójna kara, lecz wy o tym nie

wiecie”.

40.A pierwszy z nich powie do ostatniego: „wobec tego nie macie nad nami wyższości, dlatego skosztujecie kary za wszystko, co uczyniliście”.

41.Przed tymi, którzy odrzucają Nasze Znaki i odwracają się od nich z pogardą, nie zostaną otwarte wrota duchowego firmamentu ani nie wejdą

do Nieba, chyba że wielbłąd przeciśnie się przez ucho igły. Tak nagradzamy grzeszników.

42.Ci będą mieli łoże z Piekła, a nad nimi będzie pokrycie z tego samego. Tak nagradzamy niesprawiedliwych.

43.Jeśli jednak chodzi o tych, którzy wierzą i spełniają dobre uczynki – a nie obarczamy żadnej duszy ponad jej możliwości – ci są mieszkańcami

Niebios, w nich zamieszkają.

44.I usuniemy wszelkie rozgoryczenie, jakie znajdzie się w ich sercach. Poniżej nich będą płynąć rzeki. I powiedzą: „Wszelka chwała należy się

Allachowi, który doprowadził nas do tego Raju. A nie znaleźlibyśmy przewodnictwa, gdyby Allach nami nie kierował. Posłańcy Pańscy

naprawdę głosili Prawdę”. O zostanie im obwieszczone: „Oto Niebo, którego spadkobiercami zostaliście uczynieni w nagrodę za to, co

czyniliście”.

45.Mieszkańcy zaś Nieba zawołają do mieszkańców Piekła, mówiąc: „W istocie znaleźliśmy to, co Pan nasz obiecał nam, iż będzie prawdziwe.

Czy i wy znaleźliście to, co Pan wasz obiecał wam jako prawdziwe?” Ci odpowiedzą: „Tak! Wówczas głosiciel ogłosi pomiędzy nimi, mówiąc:

„Przekleństwo Allacha spadło na grzeszników,

46.którzy powstrzymują ludzi przed drogą Allacha i starają się ją utrudnić i którzy nie wierzą w Życie Przyszłe”.

47.A między nimi będzie przegroda, a na Wzniesionych Miejscach w Niebie będą ludzie, którzy znać będą wszystkich z ich ocen. I będą wołać

do ludzi w Niebie: „Pozostańcie w Pokoju”. Ci jeszcze doń nie weszli, chociaż będą mieli za to nadzieję.

48.A kiedy ich oczy zwrócą się na mieszkańców Ognia, powiedzą: „Panie nasz, nie umieszczaj nas wraz z ludem grzesznym”.

49.Mieszkańcy zaś Miejsc Wyniesionych zawołają do ludzi, których rozpoznają po ich znakach, i powiedzą: „Nie pomogły wam wasze rzesze

ani wasza niewiedza”.

50.”Czy ci są ludźmi, co do których przysięgaliście, że Allach nie rozciągnie na nich swojej łaski?” Do nich Bóg powie: „Wejdźcie do Raju; nie

spadnie na was strach, ani nie będziecie żałować”.

51.A mieszkańcy Ognia zawołają do mieszkańców Nieba: „Wylejcie na nas nieco wody lub tego, czym obdarował was Allach”, Ci powiedzą:

„Zaprawdę, Allach zabronił i tego, i tego niewiernym.

52.tym, którzy traktowali swą religię jak zabawę i sport i których omamiło życie na tym świecie”. W tym dniu zatem zapomnimy o nich, jak i oni

zapomnieli o nadejściu tego ich dnia i jak trwali w odrzucaniu Naszych Znaków.

53.A zaiste daliśmy im Księgę, którą napełniliśmy wiedzą – przewodnictwo i łaskę dla ludu, który wierzy.

54.Czyż oni czekają zaledwie na spełnienie jej ostrzeżeń? W dniu, w którym nadejdzie jej spełnienie, ci, którzy zapomnieli o niej przedtem,

powiedzą: „Posłańcy Pana naszego rzeczywiście przynieśli Prawdę. Czyż zatem mamy jakich orędowników, którzy by się za nami wstawili?

A może można by nas odesłać, byśmy mogli spełniać dobre uczynki, inne od tego, co zwykliśmy byli czynić?” Ci rzeczywiście zniszczyli swoje

dusze, to zaś, co zmyślali, zawiodło ich.

55.Zaiste, waszym panem jest Allach, który stworzył niebiosa i ziemię w sześciu okresach, a potem Sam Siebie mocno posadził na Tronie. To On

powoduję, że noc zakrywa dzień, który delikatnie idzie za nią. I On to stworzył słońce i księżyc i gwiazdy – wszystko pożyteczne z Jego rozkazu.

Zaprawdę, do Niego należy stworzenie i rozkaz. Błogosławiony Allach, Pan światów.

56.Zwracajcie się do swego Pana w pokorze i potajemnie. Zaiste, On nie miłuje grzeszników.

57.A nie twórzcie nieporządku na ziemi po tym, jak stworzony na niej został porządek, i zwracajcie się do Niego z bojaźnią i w nadziei. Zaiste,

litość Allacha bliska jest tych, którzy czynią dobro.

58.On jest tym, który wysyła wiatr jako dobrą nowinę przed Swoją łaską do czasu, kiedy przyniesie on ciężką chmurę, My niesiemy ją ku

martwej ziemi. Wówczas zsyłamy z niej wodę i dzięki niej pobudzamy owoce wszelkiego rodzaju. Podobnie pobudzamy zmarłych, których

być może pamiętacie.

59.I dobra ziemia – jej rośliny wzrastają obficie na rozkaz jej Pana, ta zaś, co jest złe, tego wzrost jest ubogi. W podobny sposób objaśniamy

Znaki w najróżniejszych formach ludowi, który jest wdzięczny.

60.Posłaliśmy Noego do jego ludu, a on powiedział: „O ludu mój, czcij Allacha. Nie masz innego boga poza Nim. Doprawdy, za was lękam się kary

wielkiego dnia”.

61.Przywódcy jego ludu powiedzieli: „Zaiste, widzimy, żeś wyraźnie w błędzie”.

62.On rzekł: „O ludu mój. Nie ma we mnie błędu, jam jest wszak Posłaniec od Pana światów.

63.”Ja przekazuję wam posłannictwa mego Pana i służę wam szczerą radą oraz wiem od Allacha to, czego wy nie wiecie”.

64.”Czy dziwicie się, iż napomnienie przyszło od waszego Pana poprzez człowieka spośród was samych, aby mógł on was ostrzec, a wy byście

mogli stać się sprawiedliwymi i by mogła wam zostać okazana łaska?”

65.Jednakże oni nazwali go kłamcą, więc wyratowaliśmy jego oraz tych, którzy odrzucili nasze Znaki. Oni zaiste byli ludźmi ślepymi.

66.A Ād posłaliśmy ich brata Hūda. Powiedział on: „O ludu mój, oddawajcie cześć Allachowi. Nie macie żadnego innego bóstwa poza Nim.

Czyż zatem nie okażecie przed Nim bojaźni?”

67.Niewierzący przywódcy jego ludu powiedzieli: „Zaiste widzimy, żeś zagubiony w głupocie i naprawdę sądzimy, żeś jest jednym z kłamców”.

68.On odrzekł: „P ludu mój, nie ma we mnie krzty głupoty, ale jestem Posłańcem od Pana światów.

69.”Przynoszę wam posłannictwa mego Pana i jestem waszym szczerym i wiernym doradcą.

70.”Czy dziwicie się, iż napomnienie przyszło od waszego Pana poprzez człowieka spośród was samych, aby mógł on was ostrzec. A

przypomnijcie sobie czas kiedy On uczynił was spadkobiercami Jego łaski po narodzie Noego i z coraz większą miarą obdarzał was wielką siłą

fizyczną. Pamiętajcie zatem o łaskach Allacha, by dobrze się wam wiodło”.

71.Oni rzekli: „Czy przybyłeś do nas, abyśmy czcili samego Allacha i zapomnieli o tym, co zwykli byli czcić nasi ojcowie? Wobec tego przynieś

nam to, czym nas straszysz, jeśliś prawdomówny”.

72.On odrzekł: „Istotnie spadły już na was kara i gniew Boży. Czy spieracie się ze mną w kwestii imion, które wymienialiście – wy i wasi

ojcowie – co do których Allach nie zesłał żadnego świadectwa? Zaczekajcie więc, jestem z wami pośród tych, którzy oczekują”.

73.I uratowaliśmy go oraz tych, którzy z nim byli, dzięki naszej łasce, oraz odcięliśmy ostatnie pozostałości tych, którzy odrzucili Nasze Znaki i nie

uwierzyli.

74.A do Thamūd wysłaliśmy ich brata, Salīh. Ten powiedział: „O ludu mój, czcij Allacha. Nie masz boga innego niż On. Zaprawdę, otrzymaliście

wyraźny znak od waszego Pana – tę wielbłądzice Allacha, Znak dla was. Zatem zostawcie ją, aby pasła się na ziemi Allacha, a nie czyńcie jej

zła, aby nie spadła na was bolesna kara.

75.”I przypomnijcie sobie czas kiedy On uczynił was spadkobiercami Jego łask po Ad i umieścił was w tej ziemi, abyście budowali pałace na jej

równinach oraz wykuwali mieszkania w górach. Dlatego zapamiętajcie łaski Allacha i nie dopuszczajcie się niegodziwości na ziemi, wywołując

nieporządek”.

76.Najważniejsi ludzie z jego ludu, nie mający wiedzy, powiedzieli do tych, których uważano za słabych – a wśród tej liczby i do wierzących –

„Czy wiecie z całą pewnością, że Sālih jest posłany przez jego Pana?” Ci odpowiedzieli: „Zaiste, wierzymy w to, z czym został wysłany”.

77.Ci, którzy byli butni, powiedzieli: „Zaprawdę, nie wierzymy w to, w co wy wierzycie”.

78.Wówczas podcięli ścięgna wielbłądzicy i przeciwstawili się nakazowi ich Pana i rzekli: „O Sālihu, przynieś nam to, czym nas straszysz,

o ile jesteś rzeczywiście jednym z Posłańców”.

79.Wtedy spadło na nich trzęsienie ziemi i w swych domach leżeli twarzami do ziemi.

80.Na to Sālih odwrócił się od nich i powiedział: „O ludu mój, przekazałem wam Posłannictwo mojego Pana dla was i zaoferowałem wam szczerą

radę, wy jednak nie lubicie szczerych doradców”.

81.I posłaliśmy Lota, kiedy powiedział do swego ludu: „Czy dopuszczacie się obrzydliwości, jakiej nikt na świecie nie dopuścił się nigdy

przed wami?”

82.”Zbliżacie się do mężczyzn z pożądaniem zamiast do niewiast. Nie, jesteście ludem, który przekracza wszelkie granice”.

83.A jedyną odpowiedzią jego ludu było to, że powiedzieli: „Wyrzuć ich z ich miasta, albowiem są ludźmi, którzy pysznią się swą

czystością”. 84.I uratowaliśmy jego i jego rodzinę z wyjątkiem żony – ona była z tych, co pozostali w tyle.

85.I zesłaliśmy na nich deszcz. Teraz widzicie jaki był koniec grzeszników.

86.a do Madian posłaliśmy ich brata Shu’aib. Powiedział on: „O ludu mój, czcij Allacha. Nie masz boga poza Nim. Wyraźny znak otrzymaliście

wszak od swego Pana. Zatem dawajcie pełną miarę i pełną wagę i nie uszczuplajcie ludziom ich rzeczy, a i nie czyńcie nieporządku na ziemi,

skoro zapanował na niej porządek. To jest dla was lepsze, jeśli jesteście wiernymi.

87.”A nie zasadzajcie się na każdej drodze, zagrażając i sprowadzając z drogi Allacha tych, którzy w Niego wierzą, oraz starając się ją

powikłać. I przypomnijcie sobie czas kiedy było was niewielu, a On was pomnożył. Oto jaki był koniec tych, którzy siali zamęt!

88.”A jeśli jest wśród was grupa, która wierzy w to, z czym zostałem przysłany, oraz grupa, która nie wierzy, wówczas czekajcie cierpliwie

aż Allach nas rozsądzi. A On jest Najlepszym z Sędziów”.

CZĘŚĆ IX

89.Wodzowie jego ludu, którzy byli butni, powiedzieli: „Zapewne, wygnamy cię, o Shu’aib, oraz wiernych, którzy są z tobą z naszego miasta,

chyba że powrócisz do naszej religii”. On rzekł: „Nawet jeśli nie będziemy chcieli?

90.”Gdybyśmy powrócili do waszej religii po tym jak Allach uchronił nas przed nią, rzeczywiście przyznalibyśmy, iż cały czas zmyślaliśmy kłamstwa

przeciwko Allachowi. I nie wypada nam do niej powrócić, chyba żeby Allach – nasz Pan – zapragnął tego. Pan nasz obejmuje rozumem wszystkie

rzeczy w swej wiedzy. W Allachu pokładamy swe zaufanie. Zatem, o Panie nasz, Ty rozsądź pomiędzy nami i naszym ludem w prawdzie,

boś Ty jest Najlepszym z tych, którzy decydują”.

91.Dowódcy zaś jego ludu, którzy nie wierzyli, powiedzieli: „Jeśli pójdziecie za Shu’aib, z pewnością będziecie przegrani”.

92.Wówczas spadło na nich trzęsienie ziemi i w swoich domach leżeli twarzą do ziemi.

93.Ci, którzy oskarżali Shu’aib o kłamstwa, stali się takimi, jakby nigdy tam nie mieszkali. Ci, którzy oskarżali Shu’aib o kłamstwa – to oni byli

przegrani.

94.Wtedy on odwrócił się od nich i powiedział: „O ludu mój, naprawdę przekazałem wam posłaństwa od mego Pana i służyłem wam szczerą radą.

Jak zatem miałbym smucić się z powodu niewiernego ludu”. 95.nigdy nie posyłaliśmy Proroka do żadnego miasta, lecz zsyłaliśmy na ich lud

nieszczęście i cierpienie, aby upokorzył się.

96.Wtedy zmienialiśmy ich nieszczęsne położenie na dobre do czasu aż zdobyli dostatek i pomnożyli się i powiadali: „Cierpienia i

nieszczęście spadały również na naszych ojców, więc cóż, jeśliby spadały na nas”. Wówczas chwytaliśmy ich nagle, podczas gdy oni tego nie

rozumieli.

97.A gdybyż lud tych miast uwierzył i był sprawiedliwy, z pewnością otworzylibyśmy przed nimi błogosławieństwa nieba i ziemi. Oni jednak nie

uwierzyli, więc pochwyciliśmy ich z powodu tego, na co sobie zasłużyli.

98.Czyż zatem ludy tych miast są bezpieczni przed nadejściem naszej kary dla nich w nocy, podczas gdy będą spać?

99.I czyż ludy tych miast są bezpieczne przed nadejściem naszej kary dla nich wczesnym przedpołudniem, kiedy zabawiają się?

100.Czyż są oni bezpieczni przed planami Allacha? Nikt nie czuje się bezpiecznym przed zamiarami Allacha z wyjątkiem ludu, który skazany jest

na zagładę.

101.Czyż tych, którzy odziedziczyli ziemię po jej poprzednich mieszkańcach, nie prowadzi to do wniosku, że jeżeli zechcemy, możemy porazić ich

także za ich grzechy i zapieczętować ich serca, aby nie słuchali słów przewodnictwa.

102.Takimi były te miasta, o których przekazaliśmy ci niektóre wiadomości. I zaiste ich Posłańcy przybywali do nich z wyraźnymi Znakami. Oni

jednak nie chcieli uwierzyć w to, co odrzucili byli wcześniej. W ten sposób Allach zapieczętowuje serca niewierzących.

103.A u większości z nich nie znaleźliśmy ani odrobiny przestrzegania przymierza, a – zaiste – stwierdziliśmy, że większość z nich to złoczyńcy.

104.Wtedy, po nich, posłaliśmy Mojżesza z Naszymi Znakami do Faraona i jego dowódców, oni jednak niesprawiedliwie odrzucili je. Zważajcie,

zatem, na to, jaki był koniec tych, którzy siali zamęt!

105.A Mojżesz powiedział: „O Faraonie, zaiste ja jestem Posłańcem od Pana światów.

106.”Nie jest słusznym, abym ja mówił o Bogu cokolwiek poza prawdą. Przybyłem do ciebie z wyraźnym Znakiem od twego Pana. Dlatego pozwól

Dzieciom Izraela iść ze mną”.

107.Faraon odrzekł: „Jeśli rzeczywiście przyszedłeś ze Znakiem, to przedstaw go, o ile jesteś prawdomówny”. 108.On więc cisnął o ziemię swoją

laską i oto ujrzeć można było wyraźnie węża.

109.I wyciągnął przed siebie swą dłoń i nagle patrzącym wydała się ona biała.

110.Przywódcy ludu Faraona powiedzieli: „Z całą pewnością jest z niego sprytny czarownik.

111.”On pragnie wygnać was z waszego kraju. Cóż zatem radzicie?”

112.Powiedzieli: „Niechaj on i jego brat nieco poczekają, a ty wyślij do miast wysłanników,

113.”którzy sprowadzą ci każdego zręcznego czarownika”.

114.I przybyli czarownicy do Faraona i powiedzieli: „Oczywiście otrzymamy nagrodę, jeśli będziemy górą”.

115.On powiedział: „Tak, jak również znajdziecie się wśród tych, którzy są blisko mnie”.

116.Oni rzekli: „ O Mojżeszu, czy ty rzucisz pierwszy, czy też pierwsi mamy rzucać my?”

117.Ten odrzekł: „Rzucajcie wy”. I kiedy rzucili, omamili oczy ludu i natchnęli go strachem oraz zaprezentowali potężną magię.

118.My zaś powiedzieliśmy do Mojżesza: „Rzuć swą laskę” i oto pochłonęła wszystko, co oni wymyślili.

119.I tak ustanowiona została prawda, a wszystko, co oni czynili, okazywało się próżne.

120.Tak zostali pokonani i odeszli poniżeni.

121.A czarownicy zmuszeni byli upaść twarzami do ziemi.

122.i powiedzieli: „Wierzymy w Pana światów,

123.”Pana Mojżesz i Aarona”.

124.Faraon rzekł: „Uwierzyliście w niego zanim wam na to pozwoliłem. Zaiste jest to spisek, który uknuliście w mieście, by móc wypędzić

zeń jego mieszkańców, ale wkrótce poznacie konsekwencje.

125.”Niechybnie poodcinam wam dłonie i stopy z powodu waszego nieposłuszeństwa. Wówczas z pewnością ukrzyżuję was wszystkich

razem”.

126.Oni odpowiedzieli: „Wobec tego do naszego Pana powrócimy,

127.”A ty nie wywrzesz na nas zemsty z powodu tego, że uwierzyliśmy w Znaki od naszego Pana, kiedy do nas przybyły. Panie nasz, wylej na nas

cierpliwość i spraw, abyśmy umarli oddani Tobie”.

128.A przywódcy ludu Faraona powiedzieli: „Czy zostawisz Mojżesza i jego lud, by siali zamęt w kraju oraz by zaparli się ciebie i twoich bogów?”

On odrzekł: „Zabijamy bezwzględnie ich synów, a ich niewiastom pozwolimy żyć. A z pewnością mamy nad nimi przewagę”.

129.Mojżesz rzekł do swego ludu: „Szukajcie pomocy u Allacha i bądźcie wytrwali. Zaprawdę, ziemia należy do Allacha – On daje ją jako

dziedzictwo komu tylko zechce spośród swoich sług, a dobry koniec oczekuje Bogobojnych”.

130.Oni odrzekli: „Byliśmy prześladowani zanim do nas przybyłeś oraz po twoim przybyciu”. On rzekł: „Wasz Pan ma właśnie zniszczyć waszego

wroga i was uczynić władcami tej ziemi, by zobaczyć jak będziecie postępować”.

131.I dotknęliśmy lud Faraona latami suszy i ubóstwem owoców, aby zważał.

132.lecz kiedy tylko spotykali się z dobrem, powiadali: „to dla nas”. A kiedy spadało na nich zło, zły los przypisywali Mojżeszowi i jego ludziom.
Teraz z pewnością powód złego losu był u Allacha. Jednak większość z nich nie wiedziała.

133.Powiadali: „Jakikolwiek Znak byś nam przedstawił, by nas nim omamić, nie poddamy ci się”.

134.Wtedy zesłaliśmy na nich burzę, i szarańczę, i robactwo, i żaby, i krew – wyraźne Znaki – oni jednak postępowali dumnie i byli ludem

grzesznym.

135.I kiedy spadła na nich kara, powiedzieli: „O Mojżeszu, pomódl się za nas do twego Pana zgodnie z tym, co tobie On obiecał. Jeśli zdejmiesz z

nas karę, z pewnością uwierzymy ci i z pewnością wyślemy wraz z tobą Dzieci Izraela”.

136.Lecz kiedy odsunęliśmy od nich karę na pewien okres, który mieli osiągnąć, oto złamali dane przez siebie słowo.

137.Wobec tego zemściliśmy się na nich i zatopiliśmy ich w morzu, jako że traktowali Nasze Znaki jak kłamstwa i lekceważyli je.

138.I uczyniliśmy, że ludzie, których uważano za słabych, odziedziczyli wschodnie części kraju i jego części zachodnie – co pobłogosławiliśmy.

A miłosierne słowo twego Pana wypełniło się wobec Dzieci Izraela, albowiem byli wytrwali. Ostatecznie zniszczyliśmy wszystko to, co Faraon

i jego lud wznieśli, jak i wszystko, co zbudowali.

139.Przeprowadziliśmy dzieci Izraela przez morze, a przybyli do ludu, który oddawał się czci bożków. Powiedzieli: „O Mojżeszu, uczyń nam boga

tak jak i oni mają swych bogów”. On odrzekł: „Zaprawdę, jesteście ludem nieświadomym”.

140.”Zaprawdę, wszystko to, czemu oddaje się ten lud, powinno zostać zniszczone, a daremne będzie wszystko to, co czynią”.

141.Powiedział: „Czy mam wam znaleźć boga innego niż Allach, skoro to On wyniósł was ponad wszystkie ludy?”

142.Przypomnijcie sobie czas kiedy wybawiliśmy was od ludu Faraona, który ciężko was doświadczył, zabijając waszych synów, a pozostawił

przy życiu niewiasty. W tym bowiem zawierała się wielka próba dla was od waszego Pana.

143.A daliśmy Mojżeszowi obietnicę trzydziestu nocy i dodaliśmy do nich jeszcze dziesięć. W ten sposób dopełniony został naznaczony przez

Pana okres – czterdzieści nocy. Rzekł Mojżesz do swego brata Aarona: „Zajmij moje miejsce wśród ludu podczas mojej nieobecności, i kieruj nim

dobrze, a nie postępuj drogą siejących niezgodę.

144.A kiedy Mojżesz przybył w wyznaczonym przez Nas czasie, a jego Pan przemówił doń, rzekł: „Panie mój, pokaż mi się, abym mógł na Ciebie

spojrzeć”. Allach odrzekł: „Nie zobaczysz Mnie. Jednak spójrz na tę górę, a jeśli pozostanie na swoim miejscu, wówczas ujrzysz Mnie. I kiedy Pan

jego ukazał się na górze, rozbił ją na kawałki, a Mojżesz padł bez świadomości. A kiedy ją odzyskał, powiedział: „Tyś jest Święty, zwracam się

do Ciebie i pierwszy wierzę”.

145.Allach powiedział: „O Mojżeszu, ciebie wybrałem ponad ludźmi twoich czasów poprzez Moje Posłannictwa i poprzez Moje Słowo. Zatem trzymaj

się mocno tego, co ci dałem, i bądź spośród wdzięcznych”.

146.Napisaliśmy mu na Tablicach o wszystkim napomnienie oraz wyjaśnienie wszystkich rzeczy. „Trzymaj je mocno i przykaż swemu ludowi, by

szedł za tym, co najlepsze z tego. Wkrótce wskaże ci mieszkanie grzeszników”.

147.Wkrótce odwrócę od Moich Znaków tych, którzy się pysznią w kraju niesprawiedliwie, i nawet jeśli ujrzą wszystkie Znaki, nie będą w nie

wierzyć. I jeśli ujrzą drogę sprawiedliwości, nie przyjmą jej za swoją drogę. Jeżeli jednak spostrzegą drogę błędu, potraktują ją jak swoją własną

drogę. Będzie tak, ponieważ traktowali Nasze Znaki jak kłamstwa i nie zważali na nie.

148.Ci, którzy odrzucają Nasze Znaki oraz nadejście Życia Przyszłego – ich dzieła są próżne. Czyż mogą oczekiwać, że nagrodzeni za cokolwiek

innego niż za to, co czynią?

149.Lud Mojżesza podczas jego nieobecności uczynił sobie ze swych ozdób cielca – pozbawione życia ciało, wydające ryk. Czyż nie

widzieli, że nie przemawiało do nich ani nie wiodło ich ku żadnej drodze? Wzięli go sobie za obiekt czci i byli grzesznikami.

150.A kiedy porażeni zostali wyrzutami sumienia i ujrzeli, iż rzeczywiście zeszli z drogi, powiedzieli: „Jeżeli Pan nasz nie okaże nam litości i nie

przebaczy nam, z pewnością będziemy przegrani”.

151.Kiedy zaś Mojżesz powrócił do swego ludu, oburzony i zasmucony, rzekł: „Złem jest to, co uczyniliście podczas mojej nieobecności.

Czyż pośpieszyliście się, by wymyślić sobie drogę, nie poczekawszy na rozkaz Pana waszego?” I odłożył Tablice i chwycił swego brata za głowę,

przyciągając go do siebie. Aaron rzekł: „Synu mojej matki, lud rzeczywiście uważał mnie za słabego i chciał mnie uśmiercić. Dlatego nie pozwól,
aby wrogowie radowali się z mojego nieszczęścia i stawiaj mnie na równi z ludem niesprawiedliwym”.

152.Mojżesz rzekł: „Panie mój, przebacz mi i memu bratu i dopuść nas do swej łaski, bowiem Tyś jest najbardziej Litościwy spośród tych,

którzy okazują litość”.

153.Jeżeli chodzi o tych, którzy za obiekt czci wzięli sobie cielca, spadnie na nich gniew Boży i poniżenie w życiu doczesnym. Tak bowiem

nagradzamy tych, którzy zmyślają kłamstwa.

154.Jednak ci, którzy czynią zło i okazują skruchę i uwierzą, z pewnością Pan twój po tym jest Najbardziej Przebaczający, Litościwy.

155.Kiedy opadł gniew Mojżesza, wziął Tablice, a w ich treści zawierało się przewodnictwem i łaska dla tych, którzy okazują bojaźń Bożą.

156.Mojżesz wybrał spośród swoich ludzi siedemdziesięciu mężów dla naszego wyboru. Kiedy jednak spadło na nich trzęsienie ziemi, powiedział:

„Panie mój, gdybyś tylko zechciał, mógłbyś zniszczyć ich przedtem i mnie także. Czyż zatem zniszczysz nas za to, co uczynili głupcy

pośród nas? To przecież tylko próba z Twojej strony. Dzięki niej zginą ci, których zguby pragniesz, a poprowadzeni będą ci, których chcesz

prowadzić. Tyś jest naszym Obrońcą. Przebacz nam zatem i okaż nam litość, boś Ty jest Najlepszym z tych, którzy przebaczają.

157.”I zrządź dla nas dobro na tym świecie, jak i w przyszłym. Zwróciliśmy się ku Tobie ze skruchą”. Allach odrzekł: „Obarczę karą tego, kogo

obarczę, lecz moja łaska ogarnia wszystkie rzeczy. Zarządzę dobro dla tych, którzy postępują sprawiedliwie i płacą Zakāt oraz dla tych, którzy wierzą

w Nasze Znaki.

158.”Dla tych, którzy idą za Posłańcem, Prorokiem, Umīi, o których mówi się w Tora i w Ewangelii, które z nimi są. On nakazuje im dobro, a zabrania

czynienia zła i czyni dla nich prawowitymi rzeczy dobre, a zabrania im rzeczy złych. On zdejmuje z nich ich brzemię i ich pęta, które na nich były.

Tak zatem ci, którzy uwierzą w niego i uszanują go i będą go wspierać, i pomagać mu oraz pójdą za światłem, które zostało zesłane wraz z nim –

tym dobrze będzie się wiodło”.

159.Powiedz: „O ludzkości, naprawdę jestem Posłańcem do was wszystkich od Allacha, do którego należy Królestwo niebios i ziemi. Nie ma boga

poza Nim. On daje życie i On przynosi śmierć. Uwierzcie więc w Allacha i Jego Posłańca, Proroka Umīi, który wierzy w Allacha i Jego słowa.

A idźcie za nim, abyście byli słuszni prowadzeni”.

160.A spośród ludu Mojżesza jest grupa, która prowadzi w prawdzie i dzięki niej czyni sprawiedliwość.

161.Podzieliliśmy ich na dwanaście plemion, różnych ludów. I objawiliśmy Mojżeszowi, kiedy jego lud prosił o go o wodę, mówiąc: „Uderz w skałę

swoją laską”, a wytrysnęło z niej dwanaście źródeł. Każde plemię poznało swe miejsce, z którego mogło pić. Uczyniliśmy, że pojawiła się nad nimi

chmura i zesłaliśmy im Mannę i Salwa i powiedzieliśmy: „Spożywajcie spośród dobrych rzeczy, które wam daliśmy”. A oni nie zaszkodzili nam,

zaszkodzili tylko samym sobie.

162.A przypomnijcie sobie czas kiedy powiedziano im: „Zamieszkajcie w tym mieście spożywajcie z niego gdzie tylko zechcecie, i powiedzcie:

„Boże! Ulżyj naszemu brzemieniu” a wejdźcie w bramę w pokorze. Przebaczymy wam grzechy wasze, z pewnością powiększymy tych, którzy

czynią dobro”.

163.Jednakże grzesznicy spośród nich zamienili to na słowo inne od tego, które zostało do nich wypowiedziane. A zatem zesłaliśmy na nich karę

z nieba z powodu ich złych uczynków.

164.I spytaj ich o miasto, które stało nad morzem. Kiedy sprofanowali Szabat; kiedy przybyły do nich ich ryby w dniu Szabatu, pojawiając się na

powierzchni wody, lecz w dniu, kiedy nie dotrzymali Szabatu, one do nich nie przyszły. W ten sposób wypróbowaliśmy ich, albowiem buntowali się.

165.I kiedy jedna grupa spośród nich powiedziała do drugiej: „Dlaczego napominacie lud, którego Allach zamierza zniszczyć albo ukarać srogą

karą?” Oni odpowiadają: „Aby oczyścić się z winy przed waszym Panem oraz po to, byśmy mogli zwrócić się ku sprawiedliwości”.

166.A kiedy zapomnieli wszystko to, czym byli napominani, uratowaliśmy tych, którzy wystrzegali się zła, a zesłaliśmy srogą karę grzesznikom,

ponieważ buntowali się.

167.A kiedy w swej bucie buntowali się przeciwko temu, co było im zabronione, powiedzieliśmy im: „Zostańcie małpami wzgardzonymi”.

168.I przypomnijcie sobie czas kiedy twój Pan ogłosił, że z pewnością podniesie przeciw nim aż po Dzień Zmartwychwstania tych, którzy

zadawać im będą bolesne rany. Zaiste, twój Pan jest szybkim Rachmistrzem i z pewnością jest jednocześnie Najbardziej Przebaczającym,

Litościwym.

169.I rozbiliśmy ich na oddzielne ludy na ziemi. Wśród nich są tacy, którzy są sprawiedliwi, i są wśród nich tacy, którzy sprawiedliwi nie są.

Wypróbowaliśmy ich rzeczami dobrymi i rzeczami złymi, aby powrócili do dobra.

170.Wtedy po nich przyszło złe pokolenie, które odziedziczyło Księgę. Ci biorą marne dobra tego upadłego świata i mówią: „To będzie nam

przebaczone”. Gdyby jednak raz jeszcze otrzymali takie dobra, wzięliby je. Czyż nie odebrano im przymierza Księgi, aby nie mówili o Allachu

niczego poza prawdą? I studiowali to, co ona zawiera. Lecz mieszkanie Życia Przyszłego jest lepsze dla tych, którzy są sprawiedliwi.

Czyż zatem nie pojmujecie?

171.A jeśli chodzi o tych, którzy wytrwale postępują zgodnie z Księgą i przestrzegają Modlitwy, zaiste nie pozwolimy, aby zginęła nagroda

przeznaczona dla sprawiedliwych.

172.A kiedy zatrzęśliśmy nad nimi górą, jakby była pokryciem, a im wydawało się, że na nich zaraz spadnie, powiedzieliśmy: „Trzymajcie się

mocno tego, co wam daliśmy i pamiętajcie o tym, co to zawiera, abyście mogli bronić się przed złem.

173.I przypomnijcie sobie kiedy twój Pan zrodził z dzieci Adama – z ich lędźwi – ich potomstwo i uczynił, iż dawali świadectwo przeciwko

sobie samym, mówiąc: „Czyż nie jestem waszym Panem?”, oni powiedzieli: „Tak, dajemy temu świadectwo”. Uczynił On to, abyście nie

powiedzieli w Dniu Zmartwychwstania: „Rzeczywiście nie byliśmy tego świadomi”.

174.Lub żebyście nie mówili: „To nasi ojcowie łączyli różnych partnerów z Allachem w przeszłości, my zaś byliśmy ledwie pokoleniem po nich.

Czy zatem zniszczysz nas za to, co czynili ci, którzy kłamali?

175.W ten sposób wyjaśniamy Znaki, aby byli napominani oraz by powrócili do dobra.

176.opowiedz im historię tego, któremu przekazaliśmy Nasze Znaki, on zaś odstąpił od nich. Wówczas Szatan poszedł za nim, a on stał się

jednym z tych, którzy zbaczają z drogi.

177.A gdybyśmy zechcieli, wynieślibyśmy go w ten sposób. On jednak skłaniał się ku ziemi i dawał upust swoim złym pragnieniom. Dlatego jego

przypadek podobny jest do przypadku spragnionego psa – jeżeli go odciągniesz, wystawia swój jęzor. Taki jest przypadek tego ludu, który nie wierzy

w Nasze Znaki. Dlatego opowiedz im tę historię, aby się zastanowili.

178.Zły jest przypadek tego ludu, który Nasze Znaki uważa za kłamstwa. To samych siebie oni skrzywdzili.

179.Ten, którego Allach prowadzi, jest na dobrej drodze. Ci zaś, których pozostawia On w błędzie, oni będą przegranymi.

180.Zaprawdę, stworzyliśmy wielu jinn i ludzi, których końcem będzie Piekło. Oni maja serca, którymi niczego nie rozumieją, i mają oczy, którymi

niczego nie widzą, mają też uszy, którymi nie słyszą. Oni są podobni do bydła – nie, oni zeszli z drogi nawet bardziej. Oni rzeczywiście w ogóle nie

zważają.

181.Do Allacha należą wszystkie doskonałe atrybuty. Dlatego zwracajcie się do Niego przy pomocy tych atrybutów. I pozostawiajcie samych sobie

tych, którzy zbaczają z właściwej drogi w odniesieniu do Jego atrybutów. Oni będą wynagrodzeni za to, co czynią.

182.A spośród tych, których stworzyliśmy, jest lud, który kieruje ludźmi w prawdzie i dzięki niej czyni sprawiedliwość.

183.Tych zaś, którzy odrzucają Nasze Znaki, poprowadzimy ku zagładzie krok po kroku w sposób, którego nie znają.

184.I Ja udzielam im zwłoki, zaprawdę Mój plan jest wspaniały.

185.Czyż oni nie uważają, że nie ma mowy o szaleństwie w przypadku ich towarzysza? On jest tylko ostrzegaczem.

186.i czy nie zaglądają oni do Królestwa niebios i ziemi, i wszystkich rzeczy, które stworzył Allach? I czy nie widzą – a to możliwe – że zbliżył

się już ich własny termin? W wobec tego po tym uwierzą?

187.Jeśli Allach kogokolwiek postanowi odsunąć od właściwej drogi, nie znajdziesz dlań żadnego przewodnika. Takich pozostawia On w ich

grzechu, błąkających się w szaleństwie.

188.Pytaja cię o Godzinę: „Kiedy ona nadejdzie?” Powiedz: „Wiedza o tym jest wyłącznie u mego Pana. Jedynie On jest w stanie przedstawić ja w

jej czasie. Ona ciąży na niebiosach i na ziemi. Spadnie na was wyłącznie niespodziewanie”. Pytają cię tak, jakbyś dobrze o tym wiedział. Powiedz:

„Wiedza o tym jest wyłącznie u Allacha, a większość ludzi nie wie”.

189.Powiedz: „Nie mam władzy czynić sobie dobra ani zła, chyba że tego zapragnie Allach. O, gdybym posiadał wiedzę o niewidzialnym,

nazbierałbym już sobie wiele dóbr, a zło nie dotknęłoby mnie. Ja jestem tylko Ostrzegaczem przekazicielem dobrej nowiny ludowi, który wierzy”.

190.To On jest tym, który stworzył was z jednej duszy i z niej stworzył jej towarzyszkę, by znajdował w niej pocieszenie. A kiedy ja poznał,

nosiła lekkie brzemię i z nim się poruszała. A kiedy stanie się ciężka, oboje modlą się do Allacha, ich Pana, mówiąc: „Jeśli dasz nam dobre

dziecko, z pewnością będziemy spośród wdzięcznych”.

191.Lecz kiedy On daję im dobre dziecko, oni łączą z Nim różnych partnerów w odniesieniu do tego, co On im dał. Jednak Allach wyniesiony

jest wysoko ponad to, co oni z Nim łączą.

192.Czy łączą z Nim jako partnerów tych, którzy niczego nie tworzą, a sami są stworzeni?

193.Oni nie są w stanie im pomóc, ani nie są w stanie pomóc samym sobie.

194.i jeśli zawołacie ich ku dobrej drodze, oni za wami nie pójdą. Nie sprawia wam różnicy czy ich zawołacie czy pozostaniecie w milczeniu.

195.Zaprawdę, ci, do których zwracacie się poza Allachem, są stworzeniami jak wy sami. Zwróćcie się zatem do nich i niechaj wam odpowiedzą,

jeśliście prawdomówni.

196.Czyż mają stopy, na których chodzą, lub czy mają dłonie, którymi trzymają, albo oczy, którymi widzą, lub uszy, którymi słyszą? Powiedz:

„Zwróćcie się do partnerów, których przypisujecie Allachowi, a potem przeciwstawcie się mi i nie dajcie mi zwłoki.

197.”Zaiste, moim Obrońcą jest Allach, który objawił tę Księgę, On to chroni sprawiedliwych.

198.”Ci zaś, do których zwracacie się poza Nim, nie są w stanie wam pomóc, ani nie są w stanie pomóc samym sobie”.

199.I kiedy zachęcacie ich, by przewodzili, nie słyszą. Ty zaś widzisz, że patrzą ku tobie, lecz oni nie widzą.

200.Czy zawsze przebaczasz, o Proroku! A zachęcaj do uprzejmości i odwracaj się od nieświadomych.

201.A jeśli spadnie na ciebie zła sugestia od szatana, szukaj schronienia u Allacha. Zaprawdę, On jest Wszystkosłyszący, Wszechwiedzący.

202.A jeśli chodzi o tych, którzy są sprawiedliwi, to kiedy spadnie na nich zła myśl od Szatana, pamiętają o Allachu i – zważ! – zaczynają poprawnie

widzieć.

203.A bracia niewiernych wprowadzają ich w błąd, a później nie szczędzą wysiłków.

204.Kiedy nie przedstawisz om żadnego Znaku, powiadają: „Dlaczego żadnego nie wymyśliłeś?” Powiedz: „Idę jedynie za tym, co jest mi objawiane

od mego Pana. Oto wyraźne dowody od waszego Pana i przewodnictwo, i łaska dla ludu, który wierzy”.

205.Kiedy recytowany jest Koran, słuchajcie go i bądźcie cicho, aby okazano wam łaskę.

206.I przypomnij sobie swego Pana w umyśle z pokorą i bojaźnią przed Nim, a cichym głosem rano i wieczorem. I nie bądź spośród tych, którzy nie

zważają.

207.Naprawdę, tych, którzy są blisko twego Pana, nie odwracaj z dumą od Jego czci, albowiem oni wychwalają Go i padają przed Nim na twarz.